Su(ya) Düş(le)meler

Su(ya) Düş(le)meler

M.ÇALDAK

“Kendi kendine boy atan çiçek, ah zavallı, tek zevkin

Boş gözlerle baktığın kendi gölgen suda”

                                                                       Mallerme

“… bir çiçek buldu yapayalnız;

Terk edilmiş, gurursuz, alçak gönüllü,

Eğmiş güzelliğini dalganın aynasına;

Sevgiyle yaklaşmak için hüzün dolu görüntüsüne,

Umursamadan hafif yeli, kımıltısız duruyordu öylece

Ama bıkmayacak gibi görünüyordu eğilmekten, beklemekten ve sevmekten…”

I.

Akıyordu su. –aynada berrak gökyüzü, bazen beyaz bulutlar– Bir kıyı şeridi gibi eşlik ediyorum suya. Koşuyorum, koşuyorum… Kaybediyorum suyu. Beni bırakıp gidiyor su…         –bulutları alıp götürüyor –  suyu takip etmeliyim. Bir çöp alıp suya işaret koyuyorum. Hızlı bir takip başlıyor. Çöp gidiyor, ben koşuyorum… Çöpü de kaybediyorum sonunda… Dönüp dalgın dalgın suya bakıyorum. Dalgalı suretime –suratıma– … Üzerimden su akıyor… Gözlerim gözlerime bakıyor. Daha dikkatli bakıyorum… Gözlerim ıslanıyor –yaş’lanıyor–

II.

Suya iyice eğiliyor. Uzun süre seyrediyor suretini…–sureti de onu setrediyor– ‘ikimiz kaldık bu yolun yolcusu’ diyordu. İyice yaklaşıyor, yaklaşıyor. Dudaklarını dudaklarına değdiriyor. Su alıp götürüyor buseyi…

I. 1-

Dalıyorum… Gözlerimin yeşilini suluyorum… –bir nergis oluyor orada– çok derin gözler… Daha derine, daha derine… Suyun dibine doğru ilerliyorum. Sonra bir anda göğün derinliklerinde buluyorum kendimi.

II. 1-

Sonra usulca kederini suya bırakıyor. Onu da alıp götürüyor su… Ardından bakıyor kedersiz…

I. 2-

Kederimi bırakıyorum. Su vefakâr. Alıp götürüyor ve düşlerim de suya düşüyor. Bir damla gibi… Karışıyor berrak sulara…

II. 2-

Suya eğiliyor –düşlerini arıyor düşürdüğü suda– ve uçuşan kuşlar görüyor. Sessizce onları seyrediyor. Sonra başını kaldırıp göğe bakıyor. ‘yüzen balıklar’ görüyor.

I. 3-

Gökyüzünde yüzen balıklar ile suda uçuşan kuşlar arasında ben… Ve bu sefer gölgem düşüyor suya. Su yutuyor gölgemi. Bir de bakıyorum kuşlar konmuş gölgeme…

II. 3-

Islak gölgesine bakıyor… Gölgesine konmuş kuşlardan birinin ağzında bir çöp… Gözleri daha uzaklara dalarken suyun derinliklerine uzanan dağların gözyaşlarını görüyor.

I. 4-

Demek ki diyorum: ‘Toprağı kazarsan su çıkar/suya bakarsan havayı görürsün/havayı çekersen ateş bulursun…

II. 4-

Ve aniden bırakıyor kendini suya…

I. 5-

Gitmek ölmektir biraz…

II. 5-

Akan su değil ölümdür/suskunluğun çığlığı/bir düş gibi/hüznü gösterir aynasında…

I. II. 6-

Su                                Toprak                          Hava                            Ateş

            Çamur                                      Toz                              Duman              Kül

I. 7-

‘Ben’ ateş, ‘sen’ ise su/‘ben’i yakan ‘sen’sin…

II. 7-

Güzellik ölüm nedenidir.

I. 7- 1(III. 0-)

Su en kusursuz sıvıdır.

II. 7- 2(III. 1-)

Ve bir tekne yüzüyor sessizce/ölüm sularında…